BGP
پروتکل دروازه مرزی (BGP) سرنام Border Gateway Protocol ارتباط میان سامانه‌های مستقل را امکان‌پذیر ساخته و به نام پروتکل اینترنت نیز مشهور است.
پروتکل دروازه مرزی چیست و چه نقشی در دنیای شبکه‌های کامپیوتری دارد؟
پروتکل دروازه مرزی (BGP) سرنام Border Gateway Protocol ارتباط میان سامانه‌های مستقل را امکان‌پذیر ساخته و به نام پروتکل اینترنت نیز مشهور است. در حالی که پروتکل‌هایی مثل OSPF و IS-IS محدودیتی برای تعداد روترها در یک ناحیه مشخص تعیین می‌کنند، پروتکل BGP به دلیل عدم نیاز به ارتباط مستقیم دو روتر با یکدیگر در یک شبکه این محدودیت را ندارد.
BGP متشکل از چند سامانه مستقل است و توسط روترهای لبه شبکه استفاده می‌شود. این پروتکل مسیریابی مبتنی بر مسیر-بردار است و در یک شبکه ارتباطی می‌تواند از طریق پیام‌های خاص BGP که بین روترها در طول جلسات TCP ارسال می‌شود، فرایند ارسال بسته‌های اطلاعاتی را مدیریت کند. همین مسئله باعث شده تا عملکرد خوبی در زمینه مسیریابی داشته باشد، زیرا از معیارهای مختلفی برای انتخاب بهترین مسیر استفاده می‌کند. با این‌حال، عامل مهمی که باعث محبوبیت این پروتکل شده است، قابلیت تنظیم آن است.
ویژگی‌های شاخص BGP
گسترش پذیری
BGP پروتکلی است که برای غلبه بر مشکل پروتکل‌های زیرمجموعه IGP طراحی شده و می‌تواند فرایند مسیریابی در ارتباط با مسیرها را به خوبی انجام دهد. پروتکل BGP محدود به اینترنت نیست و در پروژ‌های شهری یا بین شهری استفاده می‌شود.
سیستم‌های خودمختار مستقل
BGP انعطاف‌پذیری خوبی دارد، به‌طوری‌که امکان استفاده از آن با پروتکل‌های IGP (OSPFE،EIGRP و نمونه‌های مشابه) وجود دارد. شما می‌توانید از پروتکل‌های IGP در مراکز داخلی و از BGP در مقیاس شهری یا کشوری جهت مسیریابی استفاده کنید.
مسیریابی بر مبنای خط‌مشی‌های تعریفی
سرپرستان شبکه می‌توانند به جای تنظیمات پیش‌فرض از خط‌مشی‌های مدنظر خود برای مسیریابی استفاده کنند. رویکرد فوق تاثیر مستقیمی در کاهش هزینه‌ها دارد، به ویژه هنگامی‌که قرار است ارزان‌ترین و کوتاه‌ترین مسیر انتخاب شود.
وزن
وزن،مشخصه خاص روترها است. به این معنا که هر روتر وزن خاص خود را دارد.اگر روتری مسیرهای مختلفی برای یک مسیر در اختیار داشته باشد،مسیری را انتخاب می‌کند که بالاترین وزن را دارد.مسیری که بالاترین وزن در IP Routing دارد انتخاب می‌شود.
متمایز‌کننده چند خروجی
متمایز‌کننده چند خروجی (MED) که برخی منابع از واژه متریک (Metric) برای توصیف آن استفاده می‌کنند برای انتخاب بهترین مسیر برای سامانه خودمختار خارجی استفاده می‌شود. لازم به توضیح است که MED ها، در یک سامانه خودمختار محلی توزیع می‌شوند.
مشخصه AS_path
هنگامی‌که جدول مسیریابی از یک سامانه خودمختار عبور کند در واقع شماره AS به فهرستی سفارشی از شماره‌های سامانه خودمختار مرتبط با جدول مسیریابی اضافه می‌شود.
اولویت محلی
خصلت اولویت‌بندی محلی برای انتخاب نقطه خروج از سیستم خودمختار محلی (Local AS) استفاده می‌شود. برخلاف مشخصه وزن، مشخصه Local Preference در سیستم خودمختار محلی منحصر‌به‌فرد نیست و به شکل توزیع شده در دسترس قرار دارد.
مشخصه مبدا
BGP چگونه از یک مسیر خاص مطلع شده است. Origin سه مقدار دارد: IGP: مسیر داخلی به مبدا سامانه خودمختار را نشان می‌دهد. EGP: مسیر از پروتکل دروازه خارجی EGP پیدا می‌شود. Incomplete: نشان می‌دهد که مبدا مسیر ناشناخته یا از روش‌های تعریف نشده به‌دست آمده.
مشخصه Next-Hop
آدرس آی‌پی اتصال بین همتایان است. در ارتباط با پروتکل iBGP آدرس بعدی به سامانه خودمختار محلی انتقال داده می‌شود. همتاسازی eBGP قابلیت کلیدی پروتکل BGP در اینترنت است. eBGP فرایند مبادله پیشوندهای شبکه بین سیستم‌های مستقل را مدیریت می‌کند.
مشخصه Community
راهکاری که برای گروه‌بندی مقصدها از آن استفاده می‌شود Community نامیده می‌شوند. در این حالت تصمیمات مربوط به مسیریابی به شکل ساده‌تری انجام می‌شود. نقشه مسیرها (Route maps) برای تنظیم مشخصه Community استفاده می‌شود. این مشخصه دارای یکسری تنظیمات از پیش تعریف شده به شرح زیر است:
- no-export: این مسیر نباید برای همتایان (Peer) eGBP منتشر شود.
- no-advertise: این مسیر نباید برای هیچ‌یک از Peerها منتشر شود.
- internet: این مسیر باید برای Community اینترنت منتشر شود، زیرا تمام مسیرهای متعلق به شبکه‌های برون‌سازمانی در نهایت به اینترنت متصل می‌شوند.
تجارت پایدار ایرانیان
